![به وبلاگ خود خوش امدید](https://www.vistablog.ir/temp/default/logo.png)
مشاهده پست مشابه : گلچینی از بهترین پالتوهای مردانه زمستانی در سال 2015
آلبومی که مدتی قبل مقرر بود «چنگیز» نام گیرد، به «امیر بیگزند» تغییر نام داد.
«
محسن چاوشی
» دربارهی این تصمیم گفت:
«ابتدا که قطعه چنگیز را
میساختم فکر میکردم این میتواند خود من باشد و تصمیم گرفتم اسم آلبومم
باشد اما جلوتر که رفتم دیدم نه این من نیستم و تصمیم گرفتم اسم
آلبومرا
عوض کنم.»
چاوشیدربارهی جزئیات این آلبوم توضیح داد:
«اثر جدیدم با عنوان
«امیر بیگزند» دارای ۱۲ قطعه در سبک پاپ-راک است و به دو بخش کلاسیک و
مدرن تقسیم میشود، همچنین تاکنون استفاده از اشعار حسین صفا، علیاکبر
یاغی تبار و مولانا در کنار حضور بهروز صفاریان، عادل روحنواز، فرشاد
حسامی و کوشان حداد به عنوان تنظیمکننده قطعی شده است.»
واژهی «امیر بیگزند» از اشعار دیوان شمس مولانا گرفته شده. این آلبوم دانلود آهنگ شاد قرار است اسفندماه وارد بازار موسیقی شود.
اولین اهنگهایی که به عنوان «صدای شاعر» شناخته شد، آثاری است که «احمد شاملو» منتشر کرد و خود اشعارش راگاه با موسیقیوگاه همان جلسات شعرخوانیاش را عرضه کرد؛ در این سالها هم بسیاری از اشعارش توسط دیگران خوانده و منتشر شده است و در تازهترین اقدام در این باره «پیام جهانمانی» یکی از معروفترین اشعار او که با نام «مردی که لب نداشت» را به کارگردانی «میکائیل شهرستانی» توسط انتشارات ماهور منتشر کرده است.
این اثر حاصل نشستهای موسیقاییِ متعدد و مستمر اعضای اصلی گروهِ «رها»، علی کاظمی، سعید کردمافی، مهدی امامی و فرید خردمند از تابستان ۱۳۸۸ تا زمستان ۱۳۸۹ است و تنها اجرای کنسرتیِ آن به جشنوارهٔ بینالمللی «موقام»، در باکو (۱۳۸۹)، باز میگردد. تعویقِ طولانیِ انتشار این آلبوم، اگرچه، امری بود ناخواسته، دست کم موجب شد تا هنگام ضبط نهایی، در اسفند ۱۳۹۲، بنیانهای نظریِ ایدههای به کارگرفته شده در آن و شیوهٔ تحقّق صوتیِ آنها به پختگی و شفافیت بیشتری برسد. به گفتهٔ آهنگساز دانلود اهنگاین اثر: » ایدههای پیش گفته، همگی، هم راستا با دل مشغولیِ همیشگی ما، حفظ نسبتی نزدیک با ویژگیهای زیباشناختیِ موسیقیکلاسیک ایران، با دغدغهٔ برخوردِ خلاقه با ساختارهای این نظام موسیقایی و تمرکز بر جنبههای کمترپرداخته شدهٔ میراث موسیقی دستگاهی، به منظور پرهیز از تکرار غیرضروریِ مواد صوتیِ موجود و در دسترس بوده است. از سوی دیگر، توجهِ، در نظرِ ما ضروری، به برخی امکانات فراموش شده (و البته همگونِ) موجود در نظام موسیقی قدیم و، در برخی موارد، معاصرِ حوزهٔ «مقام» برایمان همواره تنها به هدف غنی سازی ساختارهای نظام موسیقی کلاسیک ایران موجه جلوه کرده است.»